بررسی اثر دعای مشلول و رایحه درمانی با اسانس گل محمدی روی برخی مارکرهای استرس روانی در بیماران قبل از عمل جراحی

استرس و اختلالات سلامتی مرتبط با آن یکی از معظلات مهم و جدی جوامع بشری می باشد. در سال-های اخیر توجه مضاعفی به استفاده از روش های درمانی طب مکمل و جایگزین شده است. دعا و رایحه از جمله رایج ترین این روش ها در بین افراد می باشند که علارغم وجود دلایل علمی کافی، مکرراً برای تقویت آرامش و کاهش اضطراب از آن ها استفاده می شود. اسانس گیاه rosa damascena از دیرباز به عنوان یک داروی ضد اضطراب استفاده می شده است. مطالعه حاضر اثرات آرام بخشی دعای مشلول و اسانس r. damascena را با استفاده از اندازه گیری مقدار کورتیزول بزاق و هم چنین تغییرات ریت قلبی بررسی کرده است. 32 بیمار زن تحت عمل جراحی برای مدت 30 دقیقه در معرض دریافت یکی از مداخله های دعا، رایحه، دعا و رایحه و یا کنترل قرار گرفتند. نمونه های بزاق دقیقاً قبل از آغاز مداخله و نیز بلافاصله پس از اتمام مداخله، 10 و 25 دقیقه بعد از آن جمع آوری شدند. به منظور سنجش تغییرات ریت قلبی، از دو ساعت قبل از آغاز مداخله تا دو ساعت بعد از اتمام آن فعالیت قلب آزمودنی ها با استفاده از سیستم های هولترمانیتورینگ برای مطالعه دو پارامتر rmssd و pnn50 ثبت شد. سطح کورتیزول بزاق با استفاده از تکنیک elfa سنجیده شد. نتایج حاصل نشان داد در حالت پایه، سطح کورتیزول بزاق در مورد آزمودنی هایی که از نظر اعتقادی بالاتر بودند نسبت به بقیه افراد پایین تر بود. در همه چهار گروه مورد مطالعه میزان اضطراب آزمودنی ها نسبت به قبل از مداخله کاهش معنی داری یافته بود. در مورد تغییرات سطح کورتیزول گروه دعادرمانی کاهش معنی داری را در سطح کورتیزول بزاق ایجاد کرد. تغییرات آماری مهمی در پارامترهای قلبی تحت تأثیر گروه های مداخله مشاهده نشد. بنابراین روش دعادرمانی می تواند به عنوان یکی از روش های موثر در کاهش استرس و اضطراب بیماران مورد استفاده قرار گیرد.